Büyüleyici bir Londra silueti olan bu eser, Parlamento Binası'nın sürekli değişen bir gökyüzü arka planında eterik siluetini yakalar. Sanatçı, pastelin hafif mavilerini ve yumuşak morlarını kullanarak, sıcak ışığın parıltılarıyla buluştuğu ince bir yıkama oluşturuyor; bu dokunuşlar, bir gün doğumu veya gün batımının kaçırılmayacak anlarını öneriyor - suya çarpan ışık gibi rengin bir dansı. Thames'teki yansımalar bu oyunu yansıtarak, katı ile geçici arasındaki sınırı bulanık hale getiriyor.

Bu eserde kompozisyon, hem uyumlu hem de hafif soyut; şekiller ortaya çıkıyor ve çözülüyor gibi görünüyor, zamanın kendisinin geçici doğasını yansıtıyor. Monet'in serbest fırça darbeleri, sahneye hava kalitesi katarak izleyiciyi sahnenin huzuruna daldırıyor ve geçmiş bir çağ için bir nostalji duygusunu uyandırıyor. Thames'in kıyılarına çarpan hafif sesleri ve uzaktaki insanların fısıldayışlarının karıştığını hayal etmek neredeyse mümkün.