Bu büyüleyici manzara, yavaşça düşen karın ortasında huzurlu bir güzellik duygusu yayıyor. Usta fırça darbeleriyle boyanmış sahne, Argenteuil'de bir kış anını yakalıyor. Eski bir taş duvarla çevrili bir patika, karla kaplı zemini geçiyor ve izleyicinin gözünü uzaktaki şirin köye doğru yönlendiriyor. Beyaz örtüyle kaplı evler, manzarayı koruyan ağaçların arasından zarif bir şekilde ortaya çıkıyor ve ince dalları hafif bir buğulanma ile kaplı. Koyu giyinmiş yalnız bir figür, patikada ilerliyor ve yumuşak beyazlar ile toprak tonları arasında güzel bir kontrast oluşturuyor.

Monet, gri, beyaz ve yumuşak toprak tonlarının hâkim olduğu sınırlı bir renk paletini ustalıkla kullanarak sakin ve soğuk bir atmosfer yaratıyor; fırça darbeleri geniş ve ifadeli iken ince detaylara kadar çeşitleniyor, doku ve derinlik iletiyor. Duygusal etki derin; neredeyse taze havayı hissediyor ve düşen karın hafif hışırtısını duyuyor gibiyiz. Bu resim, yalnızca zamanın geçici bir anını yakalamakla kalmayıp, izleyicileri gündelik sahnelerdeki güzellik üzerine düşünmeye davet ediyor. Tarihsel olarak, bu eser, geleneksel tekniklerle keskin bir kopuş ve doğa ışığını kabul eden empresyonist hareketi temsil ediyor ve Monet'i bu sanatsal evrimin merkezi bir figürü haline getiriyor.