Bu çarpıcı eserde, insanlığın zenginlik ve maddi şeyler peşinde koşması, karmaşık bir dokuma gibi açığa çıkıyor. Sahne, büyük çantalar ve kutular yığınları üzerinde didinen figürlerle dolup taşarken, her biri çeşitli semboller ve desenlerle süslenmiş, hırs ve bu tür bir sonu olmayan kovalamanın boşuna olduğunu yorumluyor. Ortada bulunan figür, biraz kırılgan bir görünüm sergileyerek, derisindeki derin kırışıklıklar zorlukları ortaya koyuyor, diğerleriyle birlikte, değersiz görünen ama sonunda anlamsız olan hazinelerin yükü altında mücadele ediyor—bitmeyen bir kovalama; ancak mesaj ironi taşımakta. Figürlerin ifadesiz yüzleri ciddiyet hissi uyandırıyor ve yetersizlikle ve kendine koyulan sınırlara karşı verilen mücadelenin toplu bir aynası gibi.

Bruegel’in ustaca teknikleri izleyiciyi kendine çekiyor; her bir hat özenle çizilmiş, sadece bir sahne değil, tarihi anlam yüklü bir hikaye oluşturuyor. Renk paleti, baskın olarak kahverengi ve gri renkler içermekte ve yığınlaşma kaosunun ortasında bir yıkıntı hissi uyandırmaktadır. Eylem ve durağanlık arasında uyumlu bir birleşim var; figürler emeklerinin ağırlığı altında sıkışmış görünüyor, bu, maddi bir dünyada çabalarının ne kadar boşuna olduğu üzerine bir yorumdur. Bu sanat eseri, özellikle günümüz bağlamında derin bir yankı uyandırıyor; mülk elde etme arayışı genellikle anlamlı ilişkilerin aranmasının gölgede kalmasına neden olur, bu da bizi hayatımızda gerçekten önemli olan şeyleri, etrafımızdaki karmaşadan öte, düşünmeye yönlendiriyor.