Bu çekici portrede genç bir kadın zarif bir şekilde oturmakta, 19. yüzyılın sonlarının zarafetini somutlaştırmaktadır. Çiçeklerle süslenmiş elbiseleri onu nazik bir şekilde sarmalamaktadır ve yumuşaklık ile incelik duygusu uyandırmaktadır. Yüzünü aydınlatan ışık, sakin ifadesini vurgulamakta ve nazik doğasını öne çıkarmaktadır. Büyük şapkası, yumuşak bir kurdeleyle süslenmiştir ve yüzünü güzel bir şekilde çerçevelemekte, kompozisyonun genel çekiciliğine katkıda bulunmaktadır. Dizlerinin üzerinde küçük, tüylü bir köpek rahatça yer almakta, tüm tabloya sıcaklık ve arkadaşlık katmaktadır. Arka planda yumuşak bir mavi, elbisesinin çiçekli tonlarını ve yanındaki masada bulunan canlı çiçek buketini tamamlamaktadır—güller ve beyaz çiçeklerin muhteşem düzenlemesi, dönemin porselen estetiğini yansıtmaktadır.

Renoir’un tekniği, yumuşak fırça darbelerinde parlayarak zengin bir doku oluşturmaktadır. İzleyicinin elbisesinin kumaşını ve köpeğin tüylerinin yumuşaklığını hissetmesi için davet etmektedir. Renk paleti öncelikle sıcak, pastel tonlarla doludur ve huzur ve nostalji hissi uyandırmaktadır. Bu eser sadece konunun güzelliğini değil, aynı zamanda bir dönemin ruhunu da yakalamaktadır; burada boş zaman ve moda zarif bir şekilde harmanlanmaktadır. Bu resmin tarihi bağlamı, onu Empresyonist hareketin kalbinde yerleştirir; ışık ve renk etkilerini devrimci biçimlerde tasvir etmeyi amaçlamaktadır. Duygusal etkisi derindir—burada bir aidiyet ve samimiyet hikayesi bulunmakta, tuvali aşarak izleyicileri doğa ve arkadaşlarıyla olan bağlantılarını düşünmeye bırakmaktadır.