Bu ilgi çekici sanat eseri, üç figürü keskin kararlarla bir orman manzarasında yürürken yakalıyor. Kompozisyon hem dinamik hem de samimi bir his veriyor; sade giysiler içinde giyinmiş olan figürler, sessiz bir anlayışı paylaşır gibi görünürken, belki de zahmetli odun kesimi eylemine katılmaktadırlar. Etraftaki alan, organik bir his uyandıran gevşek, neredeyse izlenimci bir fırça darbesiyle tasvir edilmiştir. Toprak tonları—zengin kahverengiler, soluk yeşiller ve yumuşak sarılar—doğal çevreyle uyum içinde bir his yaratırken, işlerinin getirdiği ter ve emekle dolu mesajları da ima eder.

Arka planda, dikey ağaç fırça darbeleri ve hafif bir renk geçişi, doğan veya batan güneş ile ilişkilendirilir—bir zaman dilimi, sıcaklık getirirken aynı zamanda onların işine karşı aciliyet hissi de vermektedir. Bu parçanın duygusal etkisi derin bir yankı buluyor; zor çalışma, dostluk ve doğanın kucağındaki basit çalışmanın güzelliği gibi evrensel temaları temsil etmektedir. Sanatçının yapıtları bağlamında, bu parça Van Gogh'un insanlık hali ve onu şekillendiren manzaralar üzerine devam eden merakını örneklemekte, insanlarla çevreleri arasında zamansız bir bağlantı oluşturmaktadır.