Bu duygusal portrede, narin özelliklere sahip bir genç kadın düşünceli bir şekilde uzakta bakıyor, ifadesi içsel bir bakışla melankolinin büyüleyici bir karışımı. Seçkin cesur fırça darbeleri, onun karakterinin özünü somutlarken, sanatçının ruhunu açığa çıkarıyor. Yumuşak mavi bluzu, derin karanlık arka planla ince bir şekilde tezat oluşturuyor; bu, onu koruyucu bir örtü gibi sarmış görünse de onun eterik varlığını vurguluyor. Yanında açan beyaz güller, romantik sembolizmin işareti olarak, güzellikle bir bağlantı öne sürüyor ve belki de geçici bir nostalji hissiyatı sunuyor.

Fırçanın işçiliği dinamik ve ifade dolu, kalın boyalarla dolu ve izleyiciyi daha yakına çekiyor; her katman bir tutku ve derinlik hikayesini anlatıyor. Kompozisyon renk kaosunun ortasında bir sakinlik hissini birleştirirken, sanatçının imzası olan impasto tekniği esere dokunsal bir kalite kazandırıyor. Bu tablo, Van Gogh'un derin duygusal akıntılarını somut hale getiriyor çünkü sanatçının kendisinin mücadelelerini ve arzularını yansıtıyor ve post-empresyonist keşfine arka planda yer veriyor.