In dit emotionele portret kijkt een jonge vrouw met delicate kenmerken peinzend in de verte; haar uitdrukking is een boeiende combinatie van introspectie en melancholie. De levendige penseelstreken, zorgvuldig gekozen, belichamen de essentie van haar karakter, terwijl ze tegelijkertijd de ziel van de kunstenaar onthullen. De zachte blauwe kleur van haar blouse contrasteert subtiel met de diepe, donkere achtergrond die haar lijkt te omhullen in een beschermende schuilplaats, maar tegelijkertijd haar etherische aanwezigheid benadrukt. De verspreide witte rozen - een symbool van romantiek - bloeien dichtbij haar, wat suggereert dat ze een connectie met schoonheid heeft en misschien ook een vluchtig gevoel van nostalgie.

Het werk met de penseel is dynamisch en expressief, vol met dikke kleuren die de kijker dichter bij zich trekken; elke laag vertelt een verhaal van passie en diepte. De compositie verenigt een gevoel van rust te midden van de chaos van kleuren, terwijl de kenmerkende impasto-techniek van de kunstenaar het werk een tastbare kwaliteit verleent. Dit schilderij belichaamt de diepe emotionele stromen van Van Gogh, aangezien het de strijd en aspiraties van de kunstenaar zelf reflecteert, ingekaderd in de context van post-impressionistisch verkenning.