Μουσκεμένο σε απαλό, χρυσαφένιο φως, αυτό το ήρεμο τοπίο μας προσκαλεί σε μια σιωπηλή στιγμή δίπλα σε μια καταπράσινη κλειδαριά. Τα δέντρα στέκονται ψηλά, τα φύλλα τους αιχμαλωτίζουν το φως σε κηλίδες που χορεύουν στις χορτώδεις όχθες. Οι πινελιές του καλλιτέχνη είναι χαλαρές αλλά σκόπιμες, με παχιές, υφασμάτινες πινελιές που δημιουργούν μια απτική πλούσια υφή, σαν να μπορείς να ακούσεις το φύσημα των φύλλων και να μυρίσεις τη γη. Η σύνθεση οδηγεί το βλέμμα κατά μήκος του μονοπατιού και ανάμεσα στους λεπτούς κορμούς, υπονοώντας μια ήσυχη διάβαση μέσα στη φύση.

Η χρωματική παλέτα κυριαρχείται από ζεστά πράσινα και κίτρινα, με λεπτές πινελιές μπλε και μοβ στις σκιές, που θυμίζουν το φως του αργά το απόγευμα. Αυτό το παιχνίδι φωτός και σκιάς δεν αιχμαλωτίζει μόνο τη φευγαλέα στιγμή της ημέρας, αλλά δίνει στη σκηνή μια ζωντανή ηρεμία — μια οικεία γιορτή της παροδικής ομορφιάς της φύσης. Υπάρχει αίσθηση ηρεμίας και ζωής μαζί, μια αρμονία που αγγίζει συναισθηματικά και προσκαλεί σε στοχασμό και γαλήνη. Το έργο αυτό αποτελεί απόδειξη της δεξιοτεχνίας του καλλιτέχνη στο να αποτυπώνει τις εφήμερες ποιότητες του φωτός και τη συμβολή του στο κίνημα του λουμινισμού στις αρχές του 20ού αιώνα.