Σε αυτήν την επιβλητική προσωπογραφία, ο καλλιτέχνης αποτυπώνει μια νεαρή κοπέλα με σοβαρό βλέμμα που φαίνεται να διαπερνά τον καμβά. Τα σκούρα, πυκνά μαλλιά της χωρίζονται καθαρά στη μέση, πλαισιώνοντας τα μεγάλα εκφραστικά μάτια της που αιχμαλωτίζουν το βλέμμα. Το δέρμα της λάμπει με ζεστούς τόνους ώχρας και ροδαλό χρώμα στα μάγουλα, που αντιπαραβάλλονται ζωντανά με το βαθύ κόκκινο φόρεμά της και το πράσινο σάλι, υπαινισσόμενα τις πολιτισμικές της ρίζες. Το περιδέραιο από χάντρες στον λαιμό και τα στρογγυλά σκουλαρίκια προσθέτουν μια γήινη νότα, συνδέοντάς την με τις ιθαγενείς μεξικανικές παραδόσεις. Το φόντο είναι απαλό αλλά έντονο μπλε, οριζόντια χωρισμένο με μια λεπτή γραμμή, δημιουργώντας μια ήρεμη και σχεδόν αιωρούμενη αίσθηση.

Η τεχνική του καλλιτέχνη συνδυάζει έντονες και επίπεδες επιφάνειες χρώματος με προσεκτική σκίαση στο πρόσωπο, δημιουργώντας μια λεπτή ένταση ανάμεσα σε ρεαλισμό και στιλιζαρισμένη αφαίρεση. Η σύνθεση είναι απευθείας και κεντρική, ενισχύοντας την συναισθηματική ένταση και προσκαλώντας σε κοντινή και σχεδόν οικεία παρατήρηση. Η παλέτα είναι γήινη αλλά ζωντανή, αναδεικνύοντας την φυσική ομορφιά και την ισχυρή ταυτότητα. Το έργο προκαλεί συναισθηματική απήχηση — είναι ταυτόχρονα μια άμεση αναπαράσταση και μια βαθιά συμβολική διερεύνηση της ταυτότητας και της ανθεκτικότητας. Δημιουργήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1920, προαναγγέλλοντας τον σημαντικό ρόλο που θα παίξει η προσωπική και ιθαγενής ταυτότητα στη σύγχρονη μεξικανική τέχνη, αποτελώντας μνημείο πολιτισμικής υπερηφάνειας και καλλιτεχνικών πειραματισμών.