Σε αυτήν την ανατριχιαστική και ανατρεπτική εικόνα, μια άψυχη φιγούρα βρίσκεται εκτεταμένη σε μια επιφάνεια καλυμμένη με χιόνι; τα μακριά μαλλιά της γυναίκας ξεχειλίζουν σε μια ρευστή κίνηση γύρω από τους ώμους της, προσφέροντας έντονη αντίθεση με το λεπτό λευκό. Το ημιδιαφανές σώμα της φιγούρας, τυλιγμένο σε ένα πλούσιο, πορφυρό ύφασμα, προσκομίζει αίσθημα ευθραυστότητας και ταυτόχρονα δύναμης. Η επιδεξιότητα του καλλιτέχνη στη χρήση του ρεαλισμού προσκαλεί να αισθανθεί κανείς το κρύο του περιβάλλοντος γύρω της, ενισχύοντας την συναισθηματική επίδραση της σκηνής. Περιστέρια συγκεντρώνονται περίεργα γύρω από αυτήν, προσθέτοντας μια περίεργη διάσταση στη αφήγηση, σαν να πενθούν ή μυστικά μάρτυρες της τραγικής της μοίρας.

Η παλέτα χρωμάτων αποτελείται κυρίως από γήινες αποχρώσεις - οι απαλές καφέ και βαθιές κόκκινες αποχρώσεις των ενδυμάτων της προσελκύουν το βλέμμα, ενώ το παγωμένο λευκό του χιονιού προκαλεί μια αίσθηση ψυχρού που διεισδύει στο έργο. Όσοι εξασθενημένοι τόνοι ενισχύουν την σκοτεινή ατμόσφαιρα, προκαλώντας αισθήματα απώλειας και ηρεμίας. Η προσεκτική προσοχή του Waterhouse στις λεπτομέρειες είναι προφανής στις υφές των ρούχων, στα εύθρυπτα φτερά των πουλιών και στην ήρεμη, σχεδόν ονειρεμένη ποιότητα του φωτός που κατακλύζει τη σκηνή. Αυτή η απεικόνιση του θανάτου δεν είναι απλώς μια τομή, αλλά μια πρόσκληση να συλλογιστούμε την ομορφιά και την τραγικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, καταγράφοντας μια πρόσκαιρη στιγμή που αντηχεί στις καρδιές όλων όσοι την παρακολουθούν.