Αυτό το ήρεμο τοπίο αποτυπώνει ζωντανά έναν παραδοσιακό νερόμυλο μεταξύ πανένδοξης οροσειράς με χιονισμένες κορυφές και καθαρού γαλάζιου ουρανού. Οι λεπτομερείς γραμμές και οι ευαίσθητες διαβαθμίσεις χρωμάτων αποκαλύπτουν την τεχνική δεινότητα του καλλιτέχνη στην τέχνη της χαρακτικής σε ξύλο, χαρακτηριστικό των παραδοσιακών ιαπωνικών χαρακτικών. Η σύνθεση είναι ήρεμη και δυναμική ταυτόχρονα· το πλατύ μονοπάτι από χώμα οδηγεί το βλέμμα του θεατή προς την μοναχική φιγούρα που ασχολείται ήσυχα με την καθημερινή της εργασία, προσδίδοντας έναν ανθρώπινο ρυθμό στη αγροτική σκηνή. Οι ήπιες γήινες αποχρώσεις του πρώτου πλάνου έρχονται σε όμορφη αντίθεση με το ψυχρό μπλε και το λευκό των χιονισμένων κορυφών και του μακρινού ουρανού, δημιουργώντας μια ισορροπημένη παλέτα που φαίνεται τόσο σταθερή όσο και ανοιχτή.

Συναισθηματικά, το έργο προκαλεί μια νοσταλγική γαλήνη — υπάρχει μια βαθιά ησυχία στη φυσική σκηνή, συνδυασμένη με μια λεπτή υπόδειξη για τον κύκλο της ζωής και την ανθρώπινη προσπάθεια. Ο νερόμυλος με τη δομημένη ξύλινη κατασκευή και τη σκέπη από άχυρο, πάνω στην οποία έχει απομείνει χιόνι, υποδηλώνει μια σύνδεση με έναν παραδοσιακό τρόπο ζωής σε αρμονία με τους ρυθμούς της φύσης. Το γυμνό δέντρο κοντά υποδηλώνει εποχιακή μετάβαση, προσθέτοντας βάθος και χρονική διάσταση στο έργο. Δημιουργημένο το 1953, το έργο αυτό συνδυάζει το σεβασμό προς τα παραδοσιακά τοπία με μια σύγχρονη ευαισθησία στην σύνθεση και την τεχνική, αντικατοπτρίζοντας την διαχρονική ομορφιά της ιαπωνικής υπαίθρου και την ανθεκτικότητα της πολιτιστικής της κληρονομιάς στη μεταπολεμική εποχή.