Αυτή η συγκινητική φθινοπωρινή σκηνή αποτυπώνει έναν μοναχικό βοσκό να οδηγεί το κοπάδι του μέσα από ένα υγρό, αγροτικό μονοπάτι περικυκλωμένο από σημύδες με χρυσά και καφέ φύλλα που υποδηλώνουν τη φευγαλέα φύση της εποχής. Η πινελιά του ζωγράφου είναι υφή και εκφραστική, με στρώματα λαδιού που δημιουργούν μια απτική αίσθηση του λασπώδους εδάφους και του συννεφιασμένου ουρανού. Η σύνθεση είναι ισορροπημένη αλλά δυναμική· τα ψηλά δέντρα στα δεξιά πλαισιώνουν τη φιγούρα και τα πρόβατα, οδηγώντας το βλέμμα του θεατή πιο βαθιά στο ομιχλώδες τοπίο. Η παλέτα μετριασμένων χρωμάτων από γκρι, ώχρα και πράσινο κυριαρχεί, προκαλώντας μια ήρεμη, στοχαστική ατμόσφαιρα που συντονίζεται με το ήρεμο αλλά μελαγχολικό πνεύμα του φθινοπώρου.

Ο συναισθηματικός αντίκτυπος βρίσκεται στην εύθραυστη αλληλεπίδραση φωτός και σκιάς· η απαλότητα των νεφών αντιπαραβάλλεται με τις καθαρές περιγράμματα των κορμών των δέντρων. Το μπλε ένδυμα του βοσκού αποτελεί μια σπάνια φωτεινή νότα, αγκυρώνοντας τη σκηνή στην ανθρώπινη παρουσία και την καθημερινή ζωή. Δημιουργημένο το 1890, αυτό το έργο αντικατοπτρίζει τον ευρωπαϊκό ενθουσιασμό του 19ου αιώνα για τη ζωή στην ύπαιθρο και τις εποχικές αλλαγές, συνδυάζοντας τον νατουραλισμό με μια ποιητική ευαισθησία. Προσκαλεί τον θεατή να σταθεί, να αισθανθεί τον δροσερό αέρα, να ακούσει το θρόισμα των φύλλων και να φανταστεί τον αργό βηματισμό του βοσκού το φθινόπωρο.