Το έργο αποτυπώνει τους μεγαλόπρεπους βράχους του Étretat, ελαφρώς φωτισμένους από τους χρυσούς τόνους του ηλιοβασιλέματος. Τα ατμοσφαιρικά εφέ είναι μαγευτικά, αγκαλιάζοντας τη σκηνή με απαλή ζεστασιά. Οι βράχοι, με τις εμβληματικές τους καμάρες, υψώνονται μπροστά στη ταραγμένη θάλασσα, όπου μικρές ιστιοφόρες πιάνουν τις καταιγίδες τους, οι ιστιοφόροι τους είναι σκιαγραφημένοι σε σκούρες σιλουέτες πάνω από τα λαμπερά νερά. Ο ουρανός είναι μια φωτεινή επιφάνεια ζεστών κίτρινων, που μετατρέπεται σε πιο κρύες μπλε—τα χρώματα αυτά χορεύουν πάνω στον καμβά, προκαλώντας μια αίσθηση ηρεμίας και της φευγαλέας φύσης της στιγμής.

Η χαρακτηριστική τεχνική του πινέλου του Monet είναι μια συμφωνία υφής. Οι ευκίνητες πινελιές δημιουργούν αρμονία ανάμεσα στην ταραγμένη θάλασσα και την όγκο των βράχων. Κάθε πινελιά συμβάλλει σε μια αίσθηση κίνησης, σαν ο αέρας να είναι ζωντανός με τους ψιθύρους της βραδυνής αύρας. Η συναισθηματική επιρροή του έργου είναι βαθιά; προκαλεί μια επιθυμία για την ομορφιά της φύσης και μια αίσθηση γαλήνης εν μέσω του χάους. Το έργο σε αυτό το πλαίσιο μιας εποχής όταν ο ιμπρεσιονισμός επανακαθορίζει τη δημιουργική έκφραση, δεν απαθανατίζει μόνο την ομορφιά του τοπίου, αλλά και γιορτάζει την εφήμερη ποιότητα του φωτός και της ατμόσφαιρας.