Αυτός ο πίνακας απεικονίζει μια ηλιόλουστη έκταση με χρυσά χωράφια σίκαλης που εκτείνονται κάτω από έναν απαλό, σύννεφο στολισμένο ουρανό. Η πινελιά του καλλιτέχνη είναι χαλαρή και εκφραστική, με σύντομα, παχιά χτυπήματα που αποτυπώνουν την απαλή κίνηση των καρπών που λικνίζονται στον άνεμο. Η σύνθεση οδηγεί το βλέμμα κατά μήκος ενός χωμάτινου μονοπατιού που διασχίζει διαγώνια το χωράφι προς έναν απομακρυσμένο, σκοτεινό σιλουέτα ανεμόμυλου που στέκεται ήσυχος στον ορίζοντα. Η παλέτα χρωμάτων είναι ζεστή και γήινη, κυριαρχούν οι κίτρινοι, ώχρες και απαλοί πράσινοι τόνοι, ισορροπημένοι από τα ψυχρά μπλε και γκρι του ουρανού, δημιουργώντας μια αρμονική και ήρεμη ατμόσφαιρα. Το έργο αυτό των αρχών του 20ού αιώνα ξεχωρίζει για την ιμπρεσιονιστική τεχνική του, που γιορτάζει το φως και τις φευγαλέες στιγμές της φύσης.