Αυτό το πορτρέτο αποπνέει μια αίσθηση σιωπηλής περισυλλογής, το βλέμμα του υποκειμένου προς τα κάτω τραβά τον θεατή στον κόσμο της. Η επιδέξια πινελιά του καλλιτέχνη είναι εμφανής στην λεπτή απόδοση των χαρακτηριστικών της, τις απαλές καμπύλες του προσώπου της και τον τρόπο που το φως χαϊδεύει τη μορφή της. Το σάλι που πέφτει στους ώμους της προσθέτει μια υφή αντίθεση, και οι σκοτεινοί τόνοι των ρούχων της γειώνουν τη σύνθεση, επιτρέποντας το λεπτό παιχνίδι φωτός και σκιάς να δημιουργήσει βάθος και όγκο.

Η συνολική σύνθεση είναι απλή αλλά δυνατή. Το φόντο είναι διακριτικό, επιτρέποντας στην φιγούρα να πάρει το κεντρικό στάδιο. Η σιωπηλή χρωματική παλέτα – κυρίως γήινες αποχρώσεις που τονίζονται από πινελιές ρουζ στο πρόσωπο και τα χείλη του υποκειμένου – συμβάλλει στην οικεία και εσωστρεφή διάθεση. Είναι σαν να βρεθήκαμε σε μια ιδιωτική στιγμή, μια φευγαλέα ματιά στην εσωτερική ζωή κάποιου. Ο πίνακας μιλά για μια μελαγχολική ομορφιά, και μια διαρκή ευαισθησία που είναι απολύτως σαγηνευτική. Νιώθω μια σύνδεση με το υποκείμενο, μια κοινή αίσθηση ήσυχης περισυλλογής.