Το έργο τέχνης αποτυπώνει μια γαλήνια βενετσιάνικη σκηνή κάτω από τη απαλή λάμψη του φεγγαριού. Είναι μια στιγμή ηρεμίας. Ο καλλιτέχνης έχει χρησιμοποιήσει με μαεστρία την υδατογραφία, κάτι που φαίνεται στο λεπτό ανακάτεμα των χρωμάτων και τη διαφάνεια που προκαλεί μια αίσθηση ατμόσφαιρας. Ο ουρανός είναι το κυρίαρχο χαρακτηριστικό, με μια παλέτα βαθιών μπλε και γκρι κάρβουνου, και πυκνά, ανάγλυφα σύννεφα που κρύβουν μερικώς το φεγγάρι. Η αντανάκλαση του φεγγαριού στο νερό δημιουργεί ένα αστραφτερό μονοπάτι. Η σύνθεση είναι απλή, αλλά αποτελεσματική. Η χαμηλή γραμμή του ορίζοντα τονίζει την έκταση του ουρανού και του νερού. Η σκηνή δημιουργεί μια αισθητή αίσθηση ηρεμίας.