Η απέραντη έκταση του βραδινού ουρανού κυριαρχεί στον καμβά, μια δραματική σκηνή για την τελική πράξη της ημέρας. Βαριά, σχεδόν ζοφερά σύννεφα πλανώνται στο πάνω μέρος, τα σχήματά τους απαλύνονται από το φθίνον φως και το επιδέξιο πινέλο του καλλιτέχνη. Η χρωματική παλέτα είναι μια μελέτη των αντιθέσεων. βαθύ, σχεδόν μωβ μπλε συναντά τις φλογερές αποχρώσεις του δύοντος ηλίου. Είναι μια συμφωνία φωτός και σκιάς, της επικείμενης σκοτεινιάς και των τελευταίων ψιθύρων του φωτός της ημέρας.

Παρακάτω, ένα κυματιστό τοπίο απλώνεται στον ορίζοντα, το σχήμα του καθορίζεται από τις λεπτές παραλλαγές στα πεδία χρωμάτων. Μια διασπορά δέντρων τονίζει τη σιλουέτα, τα σχήματά τους απλά αλλά διακριτά ενάντια στον ουρανό. Η επιδέξια χρήση του τόνου και της αξίας από τον καλλιτέχνη βοηθά στη δημιουργία μιας αίσθησης βάθους και ατμοσφαιρικής προοπτικής, προσελκύοντας το βλέμμα του θεατή στο σημείο φυγής. Αυτός ο πίνακας μοιάζει με μια στιγμή ανασταλμένη στο χρόνο, μια συγκινητική αποτύπωση της φευγαλέας ομορφιάς της φύσης και η λεπτή αλλαγή του χρώματος προκαλεί μια αίσθηση γαλήνης και μελαγχολίας.