Αυτή η ήρεμη παραποτάμια σκηνή αποτυπώνει μια ήσυχη στιγμή κοντά στο Nangis, όπου τα αντανακλώμενα νερά και ο απαλός συννεφιασμένος ουρανός δημιουργούν μια μαλακή, ειρηνική ατμόσφαιρα. Η λεπτή πινελιά του καλλιτέχνη συνδέει διακριτικά το πλούσιο φύλλωμα των δέντρων με τη γαλήνια ροή του ποταμού· τα κλαδιά και τα φύλλα αποτυπώνονται σε σιωπηρά πράσινα που συγχωνεύονται με τους γήινους τόνους της όχθης. Μια μοναχική βάρκα ξεκουράζεται ήσυχα στην όχθη, υπονοώντας ανθρώπινη παρουσία χωρίς να διαταράσσει, ενώ τα μακρινά δέντρα και μια αχνή κατασκευή προσθέτουν βάθος και μια σχεδόν αφηγηματική διάσταση στο τοπίο.

Η σύνθεση εξισορροπεί τη γαλήνη της φύσης με δυναμικές υφές: οι πυκνές και υφασματικές πινελιές στο φύλλωμα αντιπαρατίθενται με τις πιο απαλές και ελαφρές στο ουρανό. Η παλέτα από ζεστούς ώχρες και ψυχρά πράσινα, σε συνδυασμό με το διάχυτο φως, προκαλεί μια ήρεμη διάθεση, καλώντας τον θεατή σε μια στοχαστική, σχεδόν διαλογιστική κατάσταση. Δημιουργημένο το 1880, το έργο αυτό αντανακλά την ευαισθησία του γαλλικού ιμπρεσιονισμού προς το φυσικό φως και την ατμόσφαιρα, ενώ διατηρεί την αρμονία και τη λεπτότητα που θυμίζουν τις παραδόσεις της plein air σχολής του Barbizon, αποκαλύπτοντας μια μετάβαση στην τοπιογραφία της εποχής.