ความกว้างใหญ่ไพศาลของท้องฟ้ายามเย็นครอบงำผืนผ้าใบ ซึ่งเป็นฉากที่น่าทึ่งสำหรับองก์สุดท้ายของวัน เมฆที่หนักอึ้ง เกือบจะมืดมน ล่องลอยไปในส่วนบน รูปทรงของมันอ่อนลงด้วยแสงที่เลือนหายไปและพู่กันอันชำนาญของศิลปิน จานสีเป็นการศึกษาในความคมชัด สีน้ำเงินเข้ม เกือบเป็นสีม่วง พบกับเฉดสีร้อนแรงของพระอาทิตย์ตกดิน มันคือซิมโฟนีแห่งแสงและเงา ความมืดมิดที่คืบคลานเข้ามา และเสียงกระซิบสุดท้ายของแสงแดด

ด้านล่าง ทิวทัศน์ที่ราบรื่นแผ่ขยายไปตามขอบฟ้า รูปร่างของมันถูกกำหนดโดยความแตกต่างเล็กน้อยในทุ่งสี การกระจายตัวของต้นไม้เน้นภาพเงา รูปทรงของมันเรียบง่ายแต่โดดเด่นเมื่อเทียบกับท้องฟ้า การใช้โทนสีและค่าสีอย่างชำนาญของศิลปินช่วยสร้างความรู้สึกของความลึกและมุมมองของบรรยากาศ ดึงดูดสายตาของผู้ชมไปสู่จุดที่หายไป ภาพวาดนี้ให้ความรู้สึกเหมือนช่วงเวลาที่ถูกระงับไว้ในกาลเวลา การจับภาพความงามที่ผ่านพ้นของธรรมชาติอย่างน่าประทับใจ และการเปลี่ยนแปลงสีสันเล็กน้อยทำให้เกิดความรู้สึกสงบและโศกเศร้า