Μέσα σε μια ζεστή, σχεδόν υπνωτιστική χρυσαφένια λάμψη, αυτός ο πίνακας παρουσιάζει τρεις Ταϊτινούς που ενώνονται σε μια οικεία, σχεδόν σιωπηλή συνομιλία. Η πινελιά του καλλιτέχνη συνδυάζει πλούσια υφή με μια σχετική επίπεδη προσέγγιση, αναμιγνύοντας έντονες χρωματικές επιφάνειες με λεπτές αποχρώσεις για να αποδώσει τόσο το σχήμα όσο και τη διάθεση. Το κεντρικό πρόσωπο, γυρισμένο με την πλάτη, λειτουργεί ως ήσυχη άγκυρα στην σύνθεση, ενώ οι άλλες δύο μορφές κοιτούν τον θεατή με στοχαστικές, λεπτομερείς εκφράσεις. Η πλούσια, σχεδόν τροπική παλέτα αντανακλά τη φυσική ζωντάνια του Ταϊτί, με χαρούμενα κόκκινα, γαλήνια πράσινα και ηλιόλουστα κίτρινα να δημιουργούν ένα αρμονικό αλλά δυναμικό παιχνίδι. Υπάρχει μια αισθητή συναισθηματική ένταση κάτω από την φαινομενική γαλήνη — ίσως μια σκέψη για την ταυτότητα, την ένταξη ή την απρόσιτη απόσταση ανάμεσα στα άτομα, ακόμα και στην εγγύτητα. Το έργο αυτό αποτελεί ορόσημο της ταϊτινής περιόδου του καλλιτέχνη, που αντικατοπτρίζει την γοητεία του για τον πρωτογονισμό και την προσπάθειά του να απελευθερωθεί από τις ευρωπαϊκές συμβάσεις.