Το έργο τέχνης σας τραβάει σε μια απλή, οικεία σκηνή, με το ζεστό φως του δωματίου να αγκαλιάζει τα πρόσωπα. Μια νεαρή γυναίκα, ντυμένη με ένα σεμνό μπλουζάκι και φούστα, γέρνει προς έναν άνδρα που κάθεται απέναντί ​​της. Τα χέρια τους αγγίζουν απαλά το ένα το άλλο, μια σιωπηλή γλώσσα ανείπωτων λέξεων και κοινών συναισθημάτων. Το σκηνικό είναι ένα ταπεινό εσωτερικό, πιθανώς ένα σπίτι, με ένα τραπέζι στρωμένο για αυτό που φαίνεται να είναι ένα γεύμα. Η παρουσία κρασιού και ψωμιού υποδηλώνει μια ειδική περίσταση, μια στιγμή σύνδεσης και, ίσως, ένα σημείο καμπής.