Ο καμβάς εκρήγνυται με ζωντανές αποχρώσεις του πράσινου, που θυμίζουν πλούσιες κεφαλές λάχανου που αναδύονται ανάμεσα στις σειρές ενός γόνιμου χωραφιού. Ο Edvard Munch δεν καταγράφει μόνο τη χλωρίδα, αλλά και μια ατμόσφαιρα — σαν να αντηχεί κάθε πινελιά τις ψιθύρους του παλμού της φύσης. Ο ουρανός από πάνω φαίνεται να είναι επιβαρυμένος με το βάρος του επικείμενου λυκόφωτος; ήπια αναμεμειγμένα μπλε και γκρι σχηματίζουν μια μελαγχολική φόντο, ενώ τα φωτεινά κίτρινα λουλούδια εκτείνονται ζωηρά κατά μήκος της ανώτερης άκρης, προκαλώντας μια αίσθηση θερμής νοσταλγίας. Η σύνθεση οδηγεί το βλέμμα μας από το προσκήνιο, όπου οι στενά στοιβαγμένοι λάχανα δημιουργούν μια ταπισερί φρέσκων πράσινων τόνων; μας οδηγούν προς τον εξασθενισμένο ορίζοντα, ένα όριο μεταξύ του επίγειου και του αιθέριου.

Καλλιτεχνικά χαοτικό, αλλά αρμονικά συντεταγμένο, η τεχνική του Munch αξιοποιεί εκφραστικές πινελιές που παλμούν με ζωή — μια ωδή στην συναισθηματική απόδοση που έχει σταθερά ενσωματωθεί σε αυτή την αγροτική σκηνή. Υπάρχει μια υποκείμενη ενέργεια, μια δόνηση που ηλεκτρίζει την ηρεμία του τοπίου; κάθε φύλλο λάχανου αποδίδεται με πάθος; σχεδόν μπορούμε να νιώσουμε την φρεσκάδα των φύλλων πάνω στο δέρμα μας. Η ζωγραφιά ξεπερνά την απλή αναπαράσταση, αγγίζοντας την καρδιά του θεατή; προκαλεί συναισθήματα οικειότητας με τη γη, το θερμό χέρι της φύσης που αγκαλιάζει την ανθρωπότητα. Το έργο του Munch εδώ είναι όχι μόνο μια μαρτυρία της καλλιτεχνικής του ικανότητας αλλά και μια υπενθύμιση της όμορφης απλότητας των ρυθμών της ζωής, στο φόντο ενός κόσμου γεμάτου από πολύπλοκες καταστάσεις.