Σε αυτό το συναρπαστικό κομμάτι, ένα δάσος από δέντρα χωρίς φύλλα ανυψώνεται προς έναν δειλινό ουρανό, οι σκοτεινές, στροφωτές κλαδιά τους φαίνονται σχεδόν σκελετωμένα στο φόντο ενός αυστηρού χειμερινού τοπίου. Η ανώτερη μισή της ζωγραφιάς κυριαρχείται από διάφορες αποχρώσεις του μπλε και του πράσινου, προκαλώντας μια αίσθηση ψύχους, ενώ οι νότες του μωβ και οι σκοτεινές αποχρώσεις προσδίδουν μια σχεδόν ονειρεμένη ποιότητα. Κάτω, το χιονισμένο έδαφος αντανακλά τα μελαγχολικά μπλε πάνω, με περιστασιακές φωτεινές κηλίδες να υποδηλώνουν φως που διαπερνά τα σύννεφα. Μερικές δομές διασκορπίζονται στη σκηνή, οι λευκές στέγες τους αντιπαραβάλλονται έντονα με τις γύρω σκιές, πιθανώς υποδεικνύοντας ιστορίες ζεστασιάς και ζωής στη μέση της σκληρότητας της φύσης.

Η αλληλεπίδραση των χρωμάτων εδώ είναι μαγευτική· τα βαθιά μπλε μπλέκονται με τις φωτεινότερες αποχρώσεις και τις σκιές, δημιουργώντας ένα περίπλοκο συναισθηματικό τοπίο. Η χαρακτηριστική πινελιά του Munch προσθέτει μια αίσθηση κίνησης και επείγουσας ανάγκης, σαν να είναι ο θεατής μάρτυρας της φύσης να αλλάζει και να αναπνέει. Αυτό το κομμάτι αντηχεί βαθιά με τον θεατή, προκαλώντας συναισθήματα μοναξιάς και στοχασμού, αντικατοπτρίζοντας τους δικούς του αγώνες του καλλιτέχνη. Ενσωματώνει όχι μόνο την κυριολεκτική χειμωνιάτικη νύχτα, αλλά και ένα συναισθηματικό τοπίο γεμάτο επιθυμία, μοναξιά και στοχαστικότητα· μια τέλεια αντανάκλαση της ψυχολογικής βάθους και της καλλιτεχνικής σημασίας του Munch κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου.