Bu dikkat çekici eserde, yapraksız ağaçlarla dolu bir orman, alacakaranlık bir gökyüzüne yükselir; karanlık, dolambaçlı dalları, soğuk bir kış manzarasının arka planında neredeyse iskelet gibi görünmektedir. Tabloyun üst yarısı, soğuk bir his uyandıran çeşitli mavi ve yeşil tonları ile hakimdirken, mor ve koyu tonların ipuçları neredeyse rüya gibi bir kalite verir. Aşağıda, karla kaplı toprak, yukarıdaki melankolik mavileri yansıtırken, ara sıra parlak bir lekeler, bulutlar arasından ışığın sızdığını önerir. Manzara boyunca birkaç yapı dikkat çekmektedir; beyaz çatılarının çevresindeki gölgelerle keskin bir karşıtlık oluşturması, muhtemelen doğanın sertliğinde sıcaklık ve yaşam hikayelerine atıfta bulunmaktadır.

Buradaki renk etkileşimi ustaca; derin maviler, daha açık tonlar ve gölgelerle iç içe geçerek karmaşık bir duygusal peyzaj yaratıyor. Munch'ın belirgin fırça darbeleri hareket ve aciliyet duygusu ekler, izleyicinin doğal değişim ve nefesi tanık olduğu hissine kapılmasını sağlar. Bu eser, izleyicinin ruhunda derin bir yankı uyandırarak yalnızlık ve içe dönme duygularını uyandırıyor, sanatçının kendi mücadelelerini yansıtıyor. Bu, sadece kelime anlamında bir kış gecesini değil, aynı zamanda özlem, yalnızlık ve düşünce dolu bir duygusal manzarayı da kapsıyor; bu dönemde Munch'ın psikolojik derinliği ve sanatsal önemi için mükemmel bir yansıma.