Αυτό το έργο τέχνης αποτυπώνει την αιθέρια ομορφιά του τοπίου, οδηγώντας τον θεατή σε μια ήρεμη στιγμή όπου ο ουρανός και η γη συναντώνται αρμονικά. Ο ορίζοντας χωρίζεται ευγενικά σε τμήματα: ζωηρές μορφές γης ανυψώνονται σε απαλές κυματομορφές πίσω από το φόντο μιας απέραντης και ήρεμης ατμόσφαιρας, κυριαρχούμενης από μαλακά παστέλ χρώματα. Απαλά σύννεφα ανυψώνονται, φαίνονται να είναι χωρίς βάρος, ζωγραφισμένα με πινελιές που υποδηλώνουν τόσο τη ροή όσο και τη μορφή; επικαλούνται μια αίσθηση αιώρησης σε μια ονειρεμένη κατάσταση. Κάθε χρώμα μεταβαίνει αβίαστα από το απαλό κίτρινο της αυγής στο δροσερό μπλε των μακρινών λόφων, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα ηρεμίας και στοχασμού.

Η επιλογή ενός ήρεμου τοπίου μιλάει πολύ για την ικανότητα του καλλιτέχνη να προκαλεί συναισθήματα χωρίς την αποσπασματικότητα από τις ανθρώπινες μορφές. Η σύνθεση είναι ισορροπημένη, καθοδηγώντας το βλέμμα του θεατή φυσικά σε όλο το καμβά. Ο προκαταρκτικός τομέας, με τα πλούσια πράσινα και τις ήπιες κύματα, προσκαλεί κάποιον να μπει στη σκηνή; αισθάνεται σαν μια πρόσκληση να εισπνευστεί ο φρέσκος αέρας της φύσης. Το ιστορικό πλαίσιο αποκαλύπτει μια περίοδο αυτοσκόπωσης και επιθυμίας για ειρήνη, πιθανώς αντικατοπτρίζοντας τα συναισθήματα ενός κόσμου μετά τον πόλεμο. Αυτό το κομμάτι υποδεικνύει μια επιθυμία για ηρεμία και σύνδεση με την γη, αναδεικνύοντας τον σημαντικό ρόλο του καλλιτέχνη στην σύλληψη του πνεύματος της εποχής του.