Αυτή η οικεία απεικόνιση αιχμαλωτίζει δύο νεαρά κορίτσια που μοιράζονται μια στιγμή ήρεμης συντροφικότητας, καθισμένα κοντά το ένα στο άλλο με ένα καλάθι μήλα στα πόδια τους. Η λεπτή πινελιά του καλλιτέχνη αποδίδει τις εκφράσεις τους με απαλή ρεαλιστική διάθεση· το κορίτσι στα αριστερά κοιτάζει τρυφερά το καλάθι, ενώ το άλλο κοιτάζει τον θεατή με ήρεμο και στοχαστικό βλέμμα. Η υποτονική, ζεστή παλέτα—κυριαρχούμενη από γήινους τόνους και διακριτικές ανταύγειες—χαρίζει στη σκηνή μια νοσταλγική, χρυσαφένια λάμψη που μοιάζει τρυφερή και διαχρονική.

Η σύνθεση είναι προσεκτικά ισορροπημένη, με τις πλεγμένες στάσεις των κοριτσιών να υποδηλώνουν φιλία και προστατευτική φροντίδα. Η υφή των ρούχων τους αντιπαραβάλλεται όμορφα με το πιο τραχύ φυσικό φόντο, όπου το φιλτραρισμένο φως διαπερνά τα φύλλα, δημιουργώντας μια σχεδόν αγροτική σκηνή. Το έργο προκαλεί ήρεμα και ειλικρινή συναισθήματα, προσκαλώντας τον θεατή να φανταστεί τις σιωπηλές ιστορίες και τον δεσμό που μοιράζονται αυτά τα δύο πρόσωπα. Είναι σαν ένας απαλός ψίθυρος παιδικής αθωότητας, πλαισιωμένος από την απλή αφθονία των μήλων — σύμβολο της σοδειάς και της ευημερίας σε μια αγροτική τοποθεσία.