Bu samimi portre, kucağında elma dolu bir sepetle yan yana oturan iki genç kızın sakin bir anını yakalıyor. Sanatçının ince fırça darbeleri, solundaki kızın sepete nazikçe baktığı, diğerinin ise sakin ve düşünceli bir ifadeyle izleyiciye doğrudan baktığı ifadeleri yumuşak bir gerçekçilikle canlandırıyor. Toprak tonlarının ve hafif vurguların hakim olduğu sıcak, muted renk paleti, sahneye nostaljik, altın sarısı bir parıltı veriyor; hem nazik hem de zamansız bir atmosfer yaratıyor.

Kompozisyon dikkatle dengelenmiş; kızların birbirine dolanmış duruşları dostluk ve koruyucu bir bakımı simgeliyor. Giysilerinin dokusu, arka plandaki doğal, daha pürüzlü doku ile güzel bir kontrast oluşturuyor; yapraklar arasından süzülen hafif ışık, neredeyse pastoral bir sahne yaratıyor. Bu eser, sakin ve içten bir duygu uyandırıyor; izleyiciyi bu iki figür arasında paylaşılan sessiz hikayeleri ve bağı hayal etmeye davet ediyor. Çocukluk masumiyetinin yumuşak bir fısıltısı gibi; basit elma bolluğunun çerçevesinde, kırsal bir ortamda hasat ve bereketin simgesi olarak duruyor.