Σ' αυτήν τη ζωντανή απεικόνιση, ένας ξυλοκόπος είναι βαθιά απορροφημένος στην εργασία του, ντυμένος με απαλούς μπλε τόνους που αντικατοπτρίζουν το ήσυχο αλλά έντονο φόντο. Οι εκφραστικές πινελιές του Βαν Γκογκ δημιουργούν έναν σχεδόν μουσικό ρυθμό, κάθε κίνηση και γραμμή αντηχούν την κοπιώδη εργασία της φιγούρας. Η έμφαση στη γλώσσα του σώματος του ξυλοκόπου — ελαφρά κλινόμενος προς τα εμπρός, το καπέλο κατεβασμένο — μεταφέρει την αποφασιστικότητα και μια βαθιά σύνδεση με τον μόχθο της φύσης. Η παχιά εφαρμογή του χρώματος, χαρακτηριστικό της τεχνικής του Βαν Γκογκ, προσδίδει στο έργο μια υλική ποιότητα, προσκαλώντας τον θεατή να απλώσει το χέρι και να νιώσει την τραχιά επιφάνεια του φλοιού και του εδάφους κάτω από τα χέρια του ξυλοκόπου.

Η παλέτα χρωμάτων αποτελείται κυρίως από μπλε και πράσινα τόνους, προσδίδοντας στη σκηνή μια αιθέρια ποιότητα μέσα σε ένα γήινο θέμα. Αυτή η αλληλεπίδραση των χρωμάτων αποτυπώνει όχι μόνο τη φυσικότητα της δουλειάς αλλά και αφυπνίζει μια συναισθηματική αντίδραση — μια αίσθηση ανθεκτικότητας ενάντια στις προκλήσεις της φύσης. Ιστορικά, αυτό το έργο αναδύεται από μια εποχή όπου ο Βαν Γκογκ ήταν βαθειά εμπνευσμένος από τη ζωή στην ύπαιθρο και τους αγώνες της εργατικής τάξης, θυμίζοντας τα θέματα της αγροτικής ζωής του Ζαν-Φρανσουά Μιγιέ. Αυτό το κομμάτι λειτουργεί ως μαρτυρία της καλλιτεχνικής εξερεύνησης του Βαν Γκογκ για την εργασία και τη σχέση μεταξύ ανθρωπότητας και περιβάλλοντος, προσφέροντας μια στιγμή στοχασμού και θαυμασμού για εκείνους που αγωνίζονται κάτω από τον ήλιο.