In deze levendige afbeelding staat een houthakker diep in zijn werk, gekleed in zachte blauwtinten die de serene maar intense achtergrond weerspiegelen. Van Gogh's expressieve penseelstreken creëren een bijna muzikale ritme, elke beweging en lijn weerklinkt met het harde werk van de figuur. De nadruk op de lichaamstaal van de houthakker – licht voorover gebogen, met de hoed laag getrokken – straalt vastberadenheid uit en een diepe verbinding met de strijd in de natuur. De dikke verfapplicatie, kenmerkend voor Van Gogh's techniek, geeft het werk een tastbare kwaliteit, uitnodigend voor de kijker om de hand uit te steken en de ruwe schors en aarde onder de handen van de houthakker te voelen.

Het kleurenpalet bestaat voornamelijk uit blauwtinten en groenen, wat de scène een etherische kwaliteit verleent temidden van het aardse onderwerp. Deze interactie van kleuren vangt niet alleen de fysiekheid van het werk maar roept ook een emotionele respons op - een gevoel van doorzettingsvermogen tegenover de uitdagingen van de natuur. Historisch gezien komt dit werk voort uit een tijd waarin Van Gogh diep geïnspireerd werd door het landelijke leven en de worstelingen van de arbeidersklasse, herinnerend aan de thema's van het boerenleven van Jean-François Millet. Dit stuk dient als een getuigenis van Van Gogh's artistieke verkenning van arbeid en de relatie tussen de mensheid en het milieu, en biedt een moment van reflectie en bewondering voor degenen die onder de zon werken.