Deze delicate ets vangt het stille, intieme moment van een jonge vrouw met bloemen in haar haar. Het monochrome palet van zachte grijstinten en zwart benadrukt een introspectieve sfeer, met subtiele overgangen die een dromerige zachtheid geven aan haar gelaatstrekken en omgeving. De langwerpige compositie legt de focus op het neergebogen gezicht van de vrouw en de ingewikkelde bloemversiering, terwijl een rieten mandje naast haar textuural contrast en een rustieke toets toevoegt. De techniek van de kunstenaar met fijne kruisende arceringen en zachte schaduwen benadrukt een tedere emotie — wellicht een serene melancholie of een stille mijmering. Dit werk, dat de gevoeligheden van het begin van de 20e eeuw weerspiegelt, balanceert realisme met poëtische subtiliteit en biedt een zowel persoonlijke als universele expressie.