Ten delikatny akwaforta uchwycił cichy, intymny moment młodej kobiety z kwiatami we włosach. Monochromatyczna paleta miękkich szarości i czerni podkreśla atmosferę refleksji; subtelne przejścia nadają rysom i otoczeniu niemalże sennego, miękkiego charakteru. Wydłużona kompozycja skupia uwagę na spuszczonej twarzy kobiety oraz misternym ukwieceniu, podczas gdy wiklinowy kosz obok dodaje kontrast teksturalny oraz rustykalny akcent. Technika artysty oparta na drobnym kreskowaniu i delikatnym cieniowaniu ukazuje szczere emocje — cichą melancholię lub spokojne zamyślenie. Dzieło to ukazuje wrażliwość początku XX wieku, łącząc realizm z poetycką subtelnością, tworząc wyraz osobisty i uniwersalny.