W tym poruszającym dziele uchwycona jest chłopka w momencie pracy, klęcząca na ziemi z koszem obok. Surowość jej postawy i faktura gleby wywołują głębokie powiązanie z ziemią. Miękkie, ale zdecydowane pociągnięcia pędzla oddają jej sylwetkę, uosabiając zarówno ciężar jej pracy, jak i godność zawartą w jej zadaniu. Stonowana paleta kolorów, dominująca przez głębokie szarości i brązy, podkreśla emocjonalną głębokość, a każdy odcień sugeruje walkę i odporność życia wiejskiego. Tło, wskazujące na proste konstrukcje, dostarcza kontekstu dla jej wysiłku, zagłębiając widza w żywotność tak podstawowego aktu jak sadzenie.

Van Gogh mistrzowsko posługuje się techniką chiaroscuro, kontrastując światło z cieniem, aby stworzyć objętość i poczucie przestrzeni, tak jakby tchnął życie w tę scenę. Rytmiczne linie jej ubrań i ziemi tworzą organiczny przepływ—echo cykli natury. Wszystko to wydaje się niemal intymne, zapraszając nas do zrozumienia poświęcenia i wytrwałości tych, którzy uprawiają ziemię. To dzieło jest celebracją codziennej pracy, poruszająco uwiecznione, rezonując z uniwersalnymi tematami walki i ludzkości.