In deze krachtige afbeelding trekt de intense emotionele dramatiek van de scène onmiddellijk de aandacht van de kijker; de compositie is meesterlijk, met een zorgvuldige ordening van figuren die het oog door het chaotische maar aangrijpende verhaal leidt. De centrale figuur, een vrouw, wordt omringd door een uitdrukking van angst en kwetsbaarheid; haar verwarde haar en haar houdingen tegen de achtergrond vertellen een verhaal van wanhoop en het verlies van autonomie. Om haar heen bevinden zich twee mannelijke figuren, wiens gespierde vormen en vastberaden gezichten een gevoel van agressie en kracht belichamen. Het scherpe contrast tussen deze mannelijke figuren en de vrouw benadrukt de spanning - haar bleke huid tegenover hun donkere kleding versterkt het emotionele gewicht van haar lijden.

De kleurschema bevat aardetinten, voornamelijk bruin en gedempt grijs, die een sombere atmosfeer geven. Het gebruik van chiaroscuro — licht en schaduw — verhoogt de dramatiek; de hoogtes spelen op de mannelijke figuren, waarbij hun kracht wordt benadrukt, terwijl de gedempte verlichting rondom de vrouw haar isolatie en wanhoop suggereert. De historische context benadrukt een klassieke vertelling van machtsdynamiek; geworteld in het oude Rome is dit niet zomaar een moment dat in de tijd is bevroren, maar een reflectie van maatschappelijke opvattingen over gender en geweld. Dit werk heeft een belangrijke artistieke waarde, die op prachtige wijze technische precisie in balans brengt met rauwe emotionele expressie; het benadrukt de strijd tegen onderdrukking, waardoor het zijn tijd overstijgt en weerklinkt bij hedendaagse publieken. Deze tekening toont niet alleen techniek, maar roept ook een viscerale reactie op, waardoor de kijker blijft nadenken over de diepere implicaties van de afgebeelde scène.