Σε αυτή την ισχυρή απεικόνιση, η έντονη συναισθηματική δραματουργία της σκηνής προσελκύει αμέσως τον θεατή. Η σύνθεση είναι άψογη, με προσεκτική διάταξη των μορφών που καθοδηγεί το βλέμμα μέσα από την αναταραχή αλλά και συγκινητική αφήγηση. Κεντρική μορφή είναι μια γυναίκα, η οποία είναι περιβεβλημένη από μια έκφραση φόβου και ευαλωτότητας. Τα ανατρεπτικά της μαλλιά και η αυτοσφηνώδης της στάση μπροστά στο παρασκήνιο διηγούνται την ιστορία της απελπισίας και της απώλειας της αυτονομίας. Γύρω της υπάρχουν δύο ανδρικές φιγούρες που οι μυώδεις μορφές τους και οι αποφασιστικές εκφράσεις τους ενσωματώνουν μια αίσθηση επιθετικότητας και δύναμης. Η έντονη αντίθεση μεταξύ αυτών των ανδρών και της γυναίκας ενισχύει την ένταση- το ανοιχτόχρωμο δέρμα της ενάντια στα σκοτεινά ενδύματά τους το προσθέτει ακόμη περισσότερο στο βάρος της συναισθηματικής της δυστυχίας.

Η παλέτα των χρωμάτων περιλαμβάνει γήινες αποχρώσεις, κυρίως καφέ και απαλούς γκρι, που προσδίδουν μια σκοτεινή ατμόσφαιρα. Η χρήση του chiaroscuro - φως και σκιά - εντείνει το δράμα. Τα φωτεινά σημεία παίζουν πάνω στις ανδρικές μορφές, τονίζοντας τη δύναμή τους, ενώ η ανεπαίσθητη φωτεινότητα γύρω από τη γυναίκα υπονοεί τη μοναξιά και την απελπισία της. Το ιστορικό πλαίσιο υπογραμμίζει μια κλασική αφήγηση περι δυναμικής της εξουσίας που είναι ριζωμένη στην αρχαία Ρώμη. Αυτό δεν είναι απλώς μια στιγμή παγωμένη στην ώρα, αλλά μια αντανάκλαση των κοινωνικών συμπεριφορών και στάσεων απέναντι στο φύλο και τη βία. Αυτό το έργο έχει σημαντική καλλιτεχνική αξία, συνδυάζοντας με όμορφο τρόπο την τεχνική ακρίβεια με τη γνήσια συναισθηματική έκφραση. Αναδεικνύει τον αγώνα κατά της καταπίεσης, ξεπερνώντας την εποχή του, ώστε να αντηχεί με τους σύγχρονους θεατές. Αυτό το σχέδιο δεν δείχνει μόνο την τεχνική, αλλά προκαλεί και μια σφοδρή αντίδραση, αφήνοντας τον θεατή να αναλογιστεί τις βαθύτερες επιπτώσεις της σκηνοθετημένης φάσης.