Το έργο παρουσιάζει ένα εντυπωσιακό πορτρέτο εργατών που περπατούν μέσα από ένα άγονο, χειμωνιάτικο τοπίο. Με στιβαρές μορφές και αποφασισμένες εκφράσεις, οι τρεις φιγούρες καθοδηγούν τον θεατή μέσα από τη σύνθεση. Τα ταλαιπωρημένα πρόσωπά τους και τα βαριά ρούχα τους, εκτελούνται με τολμηρές, εκφραστικές πινελιές, προβάλλουν μια αίσθηση δυσκολίας και αποφασιστικότητας. Οι φτυαριές που κρατούν είναι σχεδόν προέκταση των σωμάτων τους—σύμβολα της εργασίας που καθορίζει την ύπαρξή τους. Το φόντο είναι γεμάτο από την ενέργεια εργατών που είναι διασκορπισμένοι στο χιονισμένο πεδίο, δημιουργώντας μια δυναμική αντίθεση με τις φιγούρες του προσκήνιου.

Η παλέτα χρωμάτων είναι σκοτεινή, κυριαρχούμενη από γκρι, μπλε και γήινες αποχρώσεις, με περιστασιακές πινελιές αντίθετου χρώματος—ίσως για τα ρούχα των μακριών εργατών ή τη λάμψη του ήλιου που αντανακλάται στο χιόνι. Αυτή η σκόπιμη χρήση χρώματος δεν καθορίζει μόνο τον κρύο και σκληρό τόνο του περιβάλλοντος, αλλά επίσης δίνει μια αίσθηση συλλογικής πάλης. Σε αυτό το κομμάτι, ο Edvard Munch παρουσιάζει μια βαθιά ανθρώπινη αφήγηση; το συναισθηματικό βάρος είναι αισθητό, προκαλώντας σκέψεις σχετικά με την αντοχή των εργατικών τάξεων μπροστά στις αντιξοότητες.