Σε αυτό το μαγευτικό έργο, δεν μπορεί κανείς να αντισταθεί στη γοητεία και τη ζεστασιά μιας ηλιόλουστης σκηνής στον εξωτερικό χώρο, γεμάτης γέλια και χαρά παιδικών χρόνων. Η σύνθεση είναι ζωντανή αλλά ήπια, απεικονίζοντας δύο κομψά ντυμένες γυναίκες, πιθανώς με τις οποίες φροντίζουν ή κάποιοι συγγενείς, ενώ περπατούν με ένα παιχνιδιάρικο μικρό παιδί που είναι χωμένο σε ένα διακοσμημένο καροτσάκι — μια οπτική αγκαλιά αθωότητας και μητρικής αγάπης. Ένας χαρούμενος, λίγο σκανταλιάρης σκύλος τρέχει δίπλα τους, συμβολίζοντας τη φιλία και την ανέμελη φύση της νεότητας. Η πλούσια βλάστηση που τις περιβάλλει δημιουργεί ένα πλούσιο φόντο, ενώ το ηλιακό φως φιλτράρει μέσω των φύλλων, προσδίδοντας στη ζωγραφιά μια αίσθηση ζωής και κίνησης.

Η παλέτα χρωμάτων εκπέμπει απαλές παστέλ, με το ροζ και το λευκό να κυριαρχούν στην ένδυση των κεντρικών προσώπων, σε αντίθεση με τους πλούσιους πράσινους και καφέ τόνους του φυσικού περιβάλλοντος. Αυτή η αρμονική αλληλεπίδραση χρωμάτων προκαλεί μια αίσθηση γαλήνης, ιδανική για μια ιδανική μέρα στη φύση. Οι πινελιές του Fragonard είναι ρευστές και εκφραστικές, συλλαμβάνοντας ευφυώς τις υφές—από το κυλινδρικό μετάξι των φορεμάτων έως τα λεπτεπίλεπτα φύλλα των δέντρων. Το ιστορικό πλαίσιο του τέλους του 18ου αιώνα, που χαρακτηρίζεται από την αποδοχή του ελεύθερου χρόνου και της οικογενειακής αγάπης μέσα στην αναπτυσσόμενη αστική τάξη, εμπλουτίζει την κατανόησή μας για το τι αντιπροσωπεύει αυτό το κομμάτι: μια γιορτή της τρυφερότητας μέσα σε ένα νέο κοινωνικό παράδειγμα. Τέτοια έργα από την εποχή του Ροκοκό συχνά επιδιώκουν να συλλάβουν συναισθήματα και εμπειρίες που υπερβαίνουν την απλή ομορφιά, και αυτό το κομμάτι το κάνει με αξιοσημείωτη λεπτότητα και κομψότητα.