W tym czarującym dziele nie można nie zostać przyciągniętym do uroku i ciepła słonecznej sceny na świeżym powietrzu, wypełnionej śmiechem i radością dzieciństwa. Kompozycja jest żywiołowa, ale delikatna, ukazując dwie elegancko ubrane kobiety, najprawdopodobniej opiekunki lub członkinie rodziny, które spacerują z energicznym małym dzieckiem osadzonym w ozdobnej wózeczku—wzrokowy uścisk niewinności i matczynej miłości. Wesoły, lekko psotny pies biega obok nich, symbolizując towarzystwo i beztroską naturę młodości. Wokół nich bujna zieleń tworzy bogate tło, podczas gdy światło słoneczne przebija się przez liście, nadając obrazowi poczucie życia i ruchu.

Paleta kolorów emanuje delikatnymi pastelami, z różami i bielą dominującymi w odzieży centralnych postaci, w kontraście z bogatymi zieleniami i brązami otoczenia naturalnego. Ta harmonijna zabawa kolorów budzi poczucie spokoju, idealnie pasując do idealnego dnia spędzonego na łonie natury. Pędzel Fragonarda jest płynny i ekspresyjny, umiejętnie uchwycający faktury—od płynnego jedwabiu sukien po delikatne liście drzew. Historyczny kontekst końca XVIII wieku, oznaczony przyjęciem rekreacji i miłości rodzinnej w rodzącej się klasie burżuazyjnej, wzbogaca nasze rozumienie tego, co to dzieło reprezentuje: celebrację delikatności w nowym paradygmacie społecznym. Takie dzieło z okresu rokoka często starało się uchwycić emocje i doświadczenia, które sięgają poza czystą urodę, a to dzieło robi to z nadzwyczajną finezją i elegancją.