W tej żywej przedstawieniu życia wiejskiego dwie kobiety biorą udział w starożytnej tradycji zbierania oliwek, wspaniale ukazane poprzez ekspresyjne pociągnięcia pędzla, które są charakterystyczne dla stylu van Gogha. Jedna z kobiet, stojąca na wysokiej drabinie, sięga po oliwki z gałęzi, a jej obecność emanuje zarówno walką, jak i harmonią z naturą. Poniżej jej współpracownica stoi spokojnie, trzymając w koszu wiklinowym pełnym oliwek, symbol pracy i bytu. Faluje wokół nich krajobraz, z powyginanymi oliwkowymi drzewami, które lekko kołyszą się na wietrze, mówiąc również o cyklicznej naturze pracy na polach, nawiązuje to do znajomości van Gogha z wiejskim życiem jego postaci.

Paleta kolorów jest uderzająca—soczyste zielenie drzew kontrastują z delikatnymi, ciepłymi odcieniami nieba, które zdają się tańczyć na żywym tle różowym i kremowym. Charakterystyczna gruba aplikacja farby van Gogha tworzy teksturę i głębię na płótnie; każde pociągnięcie pędzla pulsuje życiem, dając widzowi iluzję ruchu, jakby gałęzie oliwne kołysały się w odpowiedzi na wysiłki pracowników. Emocjonalny wpływ obrazu wykracza poza samo przedstawienie; widza wciąga do spokojnego, ale pracowitego świata tych kobiet, pozwalając na chwilę refleksji nad cichą siłą kobiet w wiejskim krajobrazie Francji pod koniec XIX wieku. Kontekst historyczny tego dzieła, stworzonego podczas pobytu van Gogha w Arles, odzwierciedla nie tylko piękno artystyczne, ale także głębokie uznanie dla prostego, ale istotnego wysiłku, który podtrzymuje społeczności.