In dit betoverende werk kan men niet anders dan worden aangetrokken door de charme en de warmte van een zonovergoten buitenscène, vol gelach en vreugde van de kindertijd. De compositie is levendig maar zacht, toont twee elegant geklede vrouwen, waarschijnlijk verzorgers of familieleden, terwijl ze wandelen met een speelse klein kind dat genesteld is in een versierde kinderwagen—een visuele omhelzing van onschuld en moederlijke liefde. Een blije, iets ondeugende hond rent naast hen, wat het gezelschap en de onbezorgde aard van de jeugd symboliseert. De weelderige vegetatie die hen omringt creëert een rijke achtergrond, terwijl het zonlicht tussen de bladeren doorfiltert, waardoor het schilderij een gevoel van leven en beweging krijgt.

Het kleurenpalet straalt zachte pasteltinten uit, met rozen en wit die de kleding van de centrale figuren domineren, in contrast met de rijke groene en bruine tinten van de natuurlijke omgeving. Dit harmonieuze spel van kleuren wekt een gevoel van sereniteit, perfect voor een ideale dag in de natuur. Fragonards penseelstreken zijn vloeiend en expressief, en vangen moeiteloos de texturen—van de komende zijde van de jurken tot de delicate bladeren van de bomen. De historische context van het einde van de 18e eeuw, gemarkeerd door de acceptatie van vrije tijd en de familiale liefde binnen de opkomende burgerij, verrijkt ons begrip van wat dit stuk vertegenwoordigt: een viering van tederheid binnen een nieuw sociaal paradigma. Dergelijke kunst uit de rococoperiode trachtte vaak emoties en ervaringen te vangen die verder gaan dan puur schoonheid, en dit stuk doet dat met een opmerkelijke finesse en elegantie.