Ten ujmujący portret ukazuje młodą dziewczynę w chwili cichej refleksji, jej profil delikatnie wyrysowany na tle stonowanym, niemal mglistym. Delikatne rysy twarzy — miękka skóra, lekko rozchylone usta oraz patrzące przed siebie oczy — sugerują moment introspektywnej zadumy lub cichej obserwacji. Ciepłe, rudawo-złote włosy dziewczyny kontrastują pięknie z chłodnymi, niebiesko-szarymi tonami jej beretu i ubrania, tworząc subtelną grę między ciepłem a chłodem, która ożywia kompozycję, nie przytłaczając jej. Luźne, impresjonistyczne pociągnięcia pędzla mieszają się z bardziej wyraźnymi, tworząc eteryczną miękkość, która przywołuje ulotne piękno i młodzieńczą niewinność.

Artysta zachowuje delikatną równowagę między detalem a sugestią, pozwalając wyobraźni odbiorcy uzupełnić delikatną osobowość za portretem. Ciemne tło stopniowo rozmywa się w abstrakcyjne plamy i ślady, co nadaje scenie emocjonalną głębię. Słabo widoczny podpis w lewym górnym rogu to szept obecności twórcy, który nigdy nie odciąga uwagi od kontemplacyjnej aury portretowanej postaci. Dzieło z 1880 roku jest przykładem ówczesnego zainteresowania odzwierciedleniem nie tylko fizycznego wyglądu, ale i wewnętrznego świata modela — poetyckiego spojrzenia na młodość na progu doświadczenia.