Dit betoverende portret legt een jong meisje vast in stille contemplatie, haar profiel zacht omlijnd tegen een gedempte, bijna mistige achtergrond. Haar fijne gelaatstrekken — zachte huid, licht geopende mond en vooruitziende ogen — suggereren een moment van introspectief denken of stille observatie. Het warme, roodachtige haar van het meisje contrasteert prachtig met de koele blauwtinten en grijstinten van haar baret en kleding, waardoor een subtiel spel tussen warmte en koelte ontstaat dat de compositie tot leven brengt zonder te overheersen. Losse, impressionistische penseelstreken mengen zich met meer gedefinieerde details, wat een etherische zachtheid toevoegt die vluchtige schoonheid en jeugdige onschuld oproept.

De kunstenaar balanceert vakkundig tussen detail en suggestie, waardoor de verbeelding van de toeschouwer de fijne persoonlijkheid achter het portret kan aanvullen. De sobere achtergrond vervaagt in abstracte plekken en streken, wat de emotionele diepte van de scène versterkt. De vaag zichtbare handtekening linksonder fluistert de aanwezigheid van de maker, zonder af te leiden van de contemplatieve aura van het onderwerp. Dit werk uit 1880 is een voorbeeld van de artistieke fascinatie uit die tijd om niet alleen het fysieke uiterlijk, maar ook de innerlijke dimensie van het model vast te leggen—een poëtische blik op jeugd op de drempel van ervaring.