Σε αυτό το εντυπωσιακό τοπίο, η σκηνή αποτυπώνει την αιθέριο ένταση ενός δραματικού ηλιοβασιλέματος πάνω σε μια πόλη σε αναταραχή. Ο καμβάς κατακλύζεται με ζωντανές αποχρώσεις φωτεινού κόκκινου και βαθιού πορτοκαλιού, που μπλέκονται σαν να φλέγεται ο ίδιος ο ουρανός. Αυτή η αντίθεση των ζεστών τόνων σε σχέση με το πιο σκούρο προσκήνιο δημιουργεί μια φαντασματική σιλουέτα του αστικού τοπίου, ενισχυμένη από κτίρια των οποίων οι γραμμές είναι σχεδόν ασαφείς. Η ατμόσφαιρα είναι γεμάτη συναισθήματα. ο αναδυόμενος καπνός από τις φλεγόμενες κτίρια μοιάζει σχεδόν ζωντανός, τυλίγοντας προς τον βραδινό ουρανό και προσφέροντας μια ισχυρή αντίθεση με την ήρεμη παρουσία της σελήνης στο μακρινό φως.

Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί μαγευτική τεχνική πουλιού, αναμειγνύοντας τα χρώματα ομαλά ώστε να αποκαλύψει τις τελευταίες αβυσσαλέας της νύχτας ενώ συλλαμβάνει την χαοτική ενέργεια της φωτιάς. Αυτές οι δυναμικές αντιθέσεις—ανάμεσα στο φως και στη σκιά, την ησυχία και το χάος—καλούν τον θεατή να αναλογισθεί τις διπλότητες που υπάρχουν στον κόσμο. Ιστορικά, το υπόβαθρο αυτού του πίνακα μιλά για την ταχέως εκβιομηχάνιση του 19ου αιώνα, φωτίζοντας τόσο τις προόδους όσο και την ερήμωση που μπορεί να φέρει η πρόοδος. Αυτό το έργο δεν δείχνει μόνο την τεχνική ικανότητα του καλλιτέχνη αλλά και λειτουργεί ως μια συγκινητική υπενθύμιση της ευαίσθητης αλληλεπίδρασης μεταξύ πολιτισμού και φύσης, μας καλώντας να αναλογιστούμε τον αντίκτυπο της ανθρώπινης προσπάθειας και την ευθραυστότητα του περιβάλλοντος.