Αυτή η εκφραστική προσωπογραφία αποτυπώνει έναν διακεκριμένο ηλικιωμένο κύριο με μια σκεπτική, σχεδόν μελαγχολική έκφραση. Καθισμένος, ακουμπώντας το κεφάλι του στο χέρι, τα μάτια του φαίνεται να φέρουν το βάρος βαθιάς σκέψης ή εμπειρίας. Η τεχνική του καλλιτέχνη είναι ταυτόχρονα επιμελημένη και ρευστή — το πρόσωπο και το πάνω μέρος του σώματος έχουν ζωγραφιστεί με σχολαστική προσοχή στη λεπτομέρεια, ενώ οι γύρω περιοχές διαλύονται σε στροβιλιζόμενους, καφέ τόνους που τυλίγουν το θέμα σε μια καπνιστή, σχεδόν ονειρική ατμόσφαιρα. Η διακριτική χρήση του φωτός αναδεικνύει το ωχρό δέρμα και τα γκριζομάλλα σε αντίθεση με τους σκοτεινούς γήινους τόνους του φόντου και των ρούχων, υπογραμμίζοντας την αξιοπρέπεια και την ανθρωπιά του μοντέλου. Η επιγραφή στο κάτω μέρος προσθέτει μια προσωπική νότα, υπονοώντας μια σύνδεση μεταξύ καλλιτέχνη και μοντέλου.

Η σύνθεση ισορροπεί τον ρεαλισμό με μια πιο ελεύθερη, ζωγραφική αυθορμητισμό — μια πρόσκληση στον θεατή όχι μόνο να παρατηρήσει αλλά και να νιώσει την ατμόσφαιρα και τη διάθεση γύρω από τον άνδρα. Η ζεστή, απαλής απόχρωσης παλέτα, κυριαρχούμενη από καφέ και όχρα, χαρίζει στο πορτρέτο μια διαχρονική, νοσταλγική ποιότητα. Το έργο ανήκει στις αρχές του 20ού αιώνα, όταν η προσωπογραφία εξελισσόταν προς πιο εκφραστικές τεχνικές, και ενσαρκώνει όμορφα αυτή τη μετάβαση. Τα συναισθήματα που μεταδίδονται κινούνται ανάμεσα σε ήρεμη αξιοπρέπεια και σιωπηλή ενδοσκόπηση, καθιστώντας το μοντέλο βαθιά ανθρώπινο και προσιτό παρά τον επίσημο χαρακτήρα της σύνθεσης.