Αυτό το εκφραστικό έργο καθηλώνει τον θεατή σε μια οικεία στιγμή σε εξωτικό τοπίο, όπου τρεις Ταϊτινές γυναίκες αναπαύονται και φαίνεται να επικοινωνούν μέσα σε ένα παράξενα φωτισμένο περιβάλλον. Η πινελιά του καλλιτέχνη είναι τολμηρή αλλά ρέουσα, με ζωντανά και κορεσμένα χρώματα που κυριαρχούν στο βαθύ μπλε, το θερμό πορτοκαλί, το απαλό ροζ και το πλούσιο πράσινο, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα μυστηρίου και ζωντάνιας. Η σύνθεση ζωντανεύει με την έντονη οριζόντια γραμμή που σχηματίζεται από τις αναπαυόμενες φιγούρες και το σκοτεινό, κυματιστό δέντρο που διασχίζει τη σκηνή, προσδίδοντας βάθος και δυναμισμό.

Οι στάσεις των γυναικών αποπνέουν ηρεμία και μια λεπτή αφηγηματική ένταση, με εκφράσεις στοχαστικές αλλά αμφίσημες. Η διαπλοκή φωτός και σκιάς τονίζει τις μορφές τους, χαρίζοντάς τους γλυπτική παρουσία εν μέσω επίπεδων, διακοσμητικών φόντων — χαρακτηριστικό του καλλιτέχνη να απομακρύνεται από τον ρεαλισμό προς τον συμβολισμό και τον πρωτογονισμό. Το έργο αυτό, που δημιουργήθηκε στην ταϊτιανή περίοδο του καλλιτέχνη, εκπέμπει τόσο λαχτάρα για έναν ανέγγιχτο παράδεισο όσο και κριτική στην αποικιοκρατική ματιά. Μας προσκαλεί να νιώσουμε τον γοητευτικό και μερικές φορές ανήσυχο αντίλαλο του πολιτισμού και του πνευματικού στοιχείου μέσω του χρώματος και της φόρμας, προκαλώντας έναν ονειρικό διαλογισμό για τη σύνδεση ανθρώπων και μυθικών δυνάμεων.