Αυτός ο πίνακας απεικονίζει δύο νεαρές κοπέλες της Βρετάνης να στέκονται ξυπόλητες δίπλα στη θάλασσα, με στοχαστικές και ήσυχες εκφράσεις, ντυμένες με γήινους τόνους της παραδοσιακής τους φορεσιάς. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί μια πλούσια παλέτα από βαθιά μπλε, πράσινα και ώχρα, σε αντίθεση με το κοκκινωπό έδαφος κάτω από τα πόδια τους, αποδίδοντας ζωντανή αίσθηση τόπου και διάθεσης. Η σύνθεση είναι οικεία αλλά εντυπωσιακή, με τις φιγούρες ελαφρώς εκτός κέντρου, τραβώντας το βλέμμα προς τα στοχαστικά πρόσωπά τους και τις λεπτές χειρονομίες των χεριών τους, που φαίνεται να κρατούν μια ήπια ένταση.

Η πινελιά, χαρακτηριστική του μετα-ιμπρεσιονιστικού στυλ του καλλιτέχνη, είναι σκόπιμη και ορατή, σχηματίζοντας μορφές και υφές, δίνοντας απτική ποιότητα στα υφάσματα και το τοπίο. Η μακρινή θάλασσα, ζωγραφισμένη με στροβιλιζόμενα μοτίβα, συγχωνεύεται με τους κυματιστούς λόφους, δημιουργώντας ένα ονειρικό φόντο που αντανακλά τους εσωτερικούς κόσμους των κοριτσιών. Ο πίνακας φέρει έντονο συναισθηματικό βάρος: ένα μείγμα αθωότητας και ζωτικής επίγνωσης, την εύθραυστη ομορφιά της νιότης απέναντι στη σκληρότητα της ζωής στην παράκτια Βρετάνη στα τέλη του 19ου αιώνα. Το έργο σφύζει από μια ήσυχη ένταση, προσκαλώντας σε στοχασμό επί θεμάτων παιδικής ηλικίας, πολιτισμικής ταυτότητας και στενής σχέσης με τη φύση.