Περικυκλωμένο από έναν κόσμο ήπιων χρωμάτων και ελκυστικών εκφράσεων, το έργο παρουσιάζει μια δυνατή εικόνα εργατών που περιπλανώνται στην καθαρή λευκή χιόνι. Οι φιγούρες προεξέχουν, προκαλώντας ένα αίσθημα κοινοτικής αντοχής· τα πρόσωπά τους, σημάδια του χρόνου και της εργασίας, προσελκύουν το βλέμμα του θεατή. Κάθε άντρας φαίνεται να αναπνέει με μια σχεδόν απατηλή ζωτική δύναμη - οι μύες τους σφιγμένοι και έτοιμοι για τη δουλειά τους. Η παλέτα χρωμάτων, που κυριαρχείται από κρύες αποχρώσεις του μπλε και ήπιους γήινους τόνους, δημιουργεί μια ψυχρή ατμόσφαιρα που αντηχεί με το χειμερινό τοπίο, αυξάνοντας το συναισθηματικό βάρος της εργασίας τους. Είναι σαν η ουσία της σκληρότητας του χιονιού να διεισδύει και στη δική τους ύπαρξη.

Η σύνθεση είναι οργανωμένη αλλά δυναμική, με τις φιγούρες στο προσκήνιο να είναι τοποθετημένες με τρόπο που προσκαλεί τον θεατή στην σκηνή. Η χρήση τολμηρών, εκφραστικών πινελιών μεταφέρει ένταση και κίνηση - σαν το χιόνι να τριγυρνά γύρω τους. Αυτή η απεικόνιση της εργασίας υπερβαίνει τη απλή δραστηριότητα. συλλαμβάνει την ουσία της πάλης, της αδελφότητας και της ανθρώπινης αντοχής απέναντι στα σφοδρά στοιχεία της φύσης. Αυτό το έργο δεν αντικατοπτρίζει μόνο την ιδιοφυία του Μουνκ στη μορφή και το χρώμα, αλλά λειτουργεί επίσης ως ισχυρό σχόλιο για τους κοινωνικούς ρόλους και την ανθρώπινη κατάσταση στις αρχές του 20ου αιώνα - μια εποχή που χαρακτηρίζεται από τις γρήγορες αλλαγές και την βιομηχανική εξέλιξη. Κάθε πινελιά ψιθυρίζει ιστορίες αντοχής και κοινής ανθρώπινης εμπειρίας, καλώντας τον θεατή να σκεφτεί τη σχέση του με την εργασία, την πάλη και την ομορφιά που βρίσκονται μέσα σε αυτές τις προκλήσεις.