Το έργο παρουσιάζει δύο γυναίκες τοποθετημένες δίπλα-δίπλα σε μια αφηρημένη και εκφραστική φόντο, τονίζοντας την αντίθεση μεταξύ των μορφών τους και του τοπίου πίσω τους. Η γυναίκα ντυμένη στα λευκά στέκεται γοητευτικά αριστερά, τα ξανθά μαλλιά της ρέουν κομψά κάτω από την πλάτη της, αποτυπώνοντας μια στιγμή ειρηνικής σκέψης; σε έντονη αντίθεση, η γυναίκα με το κόκκινο φόρεμα στέκεται με αυτοπεποίθηση δεξιά, η παρουσία της προσελκύει την προσοχή. Το κόκκινο του φορέματος της είναι και ζωντανό και υποδηλωτικό ισχυρών συναισθημάτων, προκαλώντας συναισθήματα πάθους ή ίσως λαχτάρας. Αυτό το τολμηρό χρώμα αντίκειται έντονα με τα ήρεμα μπλέ και πράσινα του φόντου, που φαίνεται να στριφογυρίζουν με έναν ονειρεμένο, σχεδόν σουρεαλιστικό τρόπο, ενισχύοντας τη στοχαστική φύση της σκηνής.

Η χρήση χρωμάτων από τον Munch είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή; χρησιμοποιεί μια παλέτα που ταλαντεύεται μεταξύ των ζεστών κόκκινων και των ψυχρότερων, πιο ήπιων τόνων του μπλε και του πράσινου. Αυτό δημιουργεί μια οπτική ένταση που μιλά για τις συναισθηματικές ροές μέσα στο κομμάτι. Τα βουρτσίσματα είναι ελεύθερα και εκφραστικά, προσκαλώντας τους θεατές να νιώσουν αντί να παρατηρήσουν; οι πινελιές δημιουργούν κίνηση, σχεδόν σαν το τοπίο να βρίσκεται σε διαδικασία αλλαγής, ανακλώντας τις πιθανές εσωτερικές μετακινήσεις των ζωών των γυναικών. Η ήρεμη αλλά φορτισμένη ατμόσφαιρα αγγίζει την ευρύτερη εξερεύνηση των ανθρώπινων συναισθημάτων και της σύνδεσης του Munch, θεματικά γύρω από την αγάπη, τη μοναξιά και την πολυπλοκότητα των σχέσεων σε μία περίοδο προσωπικών και κοινωνικών αναταραχών - γοητευτικά στοιχεία της ιδιοφυΐας του σε μία εποχή που συχνά διακρίνεται από υπαρξιακές στοχασμοί.