Het kunstwerk presenteert twee vrouwen die naast elkaar zijn geplaatst tegen een abstracte en expressionistische achtergrond, waarbij het contrast tussen hun figuren en het landschap erachter wordt benadrukt. De vrouw gekleed in het wit staat gracieus aan de linkerkant, haar blonde haar valt elegant over haar rug, waardoor een moment van vreedzame reflectie wordt vastgelegd; in schril contrast staat de vrouw in de rode jurk zelfverzekerd aan de rechterkant, haar aanwezigheid trekt de aandacht. Het rood van haar jurk is zowel levendig als suggestief voor sterke emoties, en roept gevoelens van passie of misschien verlangen op. Deze gedurfde kleur contrasteert scherp met de rustige blauwe en groene tinten van de achtergrond, die lijken te draaien op een dromerige, bijna surrealistische manier, waardoor de contemplatieve natuur van de scène wordt versterkt.

Munch's kleurkeuze is bijzonder opvallend; hij gebruikt een palet dat oscilleert tussen de warme omhelzingen van de roden en de koelere, meer gedempte tinten van blauw en groen. Dit creëert een visuele spanning die spreekt over de emotionele stromen binnen het stuk. De penseelstreken zijn los en expressief, waardoor kijkers worden uitgenodigd om te voelen in plaats van alleen maar te observeren; de streken creëren beweging, alsof het landschap zelf in een staat van verandering is, en reflecteren de mogelijke interne bewegingen van de levens van de vrouwen. De serene maar gespannen atmosfeer raakt aan Munch's bredere verkenning van menselijke emoties en verbinding, thematiserend rond liefde, eenzaamheid en de complexiteit van relaties in een tijd van persoonlijke en maatschappelijke onrust - aantrekkelijke elementen van zijn genialiteit in een periode die vaak gekenmerkt wordt door existentiële overpeinzingen.