Αυτή η ζωντανή τοπιογραφία εκρήγνυται με τόνους που χορεύουν και παίζουν στον καμβά, γεμάτη ενέργεια και χρώμα. Οι λοφοσειρές εκτείνονται προς τις επιβλητικές βουνά στο βάθος, οι κορυφές τους έχουν χαϊδευτεί από το χιόνι, δημιουργώντας μια αντίθεση με το ζωντανό προσκήνιο. Πλούσιες εκτάσεις βαθιού πράσινου και λαμπερού κίτρινου κυματίζουν σαν κύματα, εναλλάσσονται με μπαλώματα από μωβ και καφέ χώμα, προσφέροντας στον θεατή μια σχεδόν αισθητηριακή αίσθηση. Οι ακανόνιστες παττέρν των αγροτικών εκτάσεων υποδηλώνουν μια ανθρώπινη παρέμβαση που βρίσκεται στο κέντρο της άγριας ομορφιάς της φύσης, ενώ μικρές ομάδες δέντρων σπάνε τον ορίζοντα, τονίζοντας το βάθος αυτής της εκτενούς θέας.

Καθώς το μάτι περιπλανάται σε αυτή τη γαλήνια αλλά δυναμική σκηνή, η λαμπρότητα της παλέτας χρωμάτων προσελκύει τον θεατή· κάθε απόχρωση μοιάζει να αφηγείται την δική της ιστορία. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί τολμηρές πινελιές, επικοινωνώντας στην εικόνα μια αίσθηση αυθορμητισμού και κίνησης. Μπορεί κανείς σχεδόν να ακούσει το ψίθυρο του ανέμου καθώς ψιθυρίζει μέσα από το χόρτο και την απόμακρη κλήση των πουλιών που πετούν ψηλά στον λαμπρό ουρανό από πάνω. Αυτό το έργο λειτουργεί ως απόδειξη της καλλιτεχνικής σημασίας της εποχής, αποτυπώνοντας όχι μόνο μια στιγμή στη φύση, αλλά μια ολόκληρη εμπειρία που αντηχεί με τον θεατή πολύ καιρό μετά την απόσυρση του από τον καμβά.