Σε αυτή τη γοητευτική σκηνή, τρία κορίτσια από τη Βρετάνη, ντυμένα με παραδοσιακές φορεσιές και λευκά μαντήλια στο κεφάλι, χορεύουν κρατώντας τα χέρια σε έναν κύκλο σε ένα φωτεινό λιβάδι. Η πινελιά του καλλιτέχνη αιχμαλωτίζει επιδέξια την αθωότητα και τη ξέγνοιαστη χαρά της νιότης, ενώ η πλούσια αλλά ήπια παλέτα συνδυάζει χώματα πράσινου και χρυσαφένιου κίτρινου, δημιουργώντας μια ζεστή, ποιμενική ατμόσφαιρα. Πίσω τους, ένα γοητευτικό χωριό με παλιά πέτρινα κτίρια και έναν καμπαναριό κυριαρχεί στον ορίζοντα κάτω από έναν απαλό, συννεφιασμένο ουρανό, προσθέτοντας αίσθηση τόπου και χρόνου.

Η σύνθεση με τις ήπιες καμπύλες και την ρυθμική κίνηση προσκαλεί τον θεατή σε μια στιγμή παγωμένη στον χρόνο — προκαλώντας την αρμονική σύντηξη της αγροτικής παράδοσης με τη στιγμιαία χαρά της παιδικής ηλικίας. Η χρήση αντιθετικών χρωμάτων, όπως τα φωτεινά κόκκινα λουλούδια στα στήθη των κοριτσιών, προσφέρει οπτικό ενδιαφέρον και εστιακά σημεία που διαπερνούν τους απαλότερους τόνους. Ιστορικά, το έργο αντανακλά το θαυμασμό του καλλιτέχνη για τον βρετονικό πολιτισμό, έναν κόσμο μακριά από την αστική ζωή και γεμάτο μυθικές απηχήσεις, υπογραμμίζοντας την αναζήτησή του για αγνότητα και αυθεντικότητα στην λαϊκή ζωή. Η συναισθηματική επίδραση βρίσκεται στον τρυφερό εορτασμό της κοινοτικής ζωής, της αθωότητας και της σχεδόν ονειρικής ατμόσφαιρας που αποκαλύπτεται σε αυτόν τον επαρχιακό χορό.